چه حکایتی  دارد این دل

 که هر چه دروغ می شنود به گوش جان می خرد

 یک  کنج سینه ام خزیده و د رافکار خودش غوطه ور

 که ایا باورکنم یا همچنان غرق ابه خون باشم

 زمانه راکه دور می چرخد جز فریب و دروغ نمی بیند این دلم

 دوستی را کجا بگذارد و دشمنی راکجا

 یکی میخواهد مهربان تراز مادر

 دراغوشش ارام گیرد و تا ابد بخوابد با خوشبختی