لب بده لب بستان                                  
  بوسه بده بوسه بگیر                                
تا چشمه نوربنوشم ازلب تو                     
 تا دراغوش کشم ان تن تو                         
هم چو موج درساحل خویش                    
 دل فرو رفته در شن زار                             
تا اب تنی خورشید در هنگام  سحر          

تن تب دار مرا تو در اغوش بگیر                

تاحل بشود این معما در تن من                
همچو وهم در خیالم باش همه وقت        
تا صبح قیامت در بستر خواب                 
 همچو شعر ناب دلنواز عطر تن تو            
  تا همیشه همچون رویا در مهد خوابم باش 
روح من قاصدکی بیهوده در پرواز            
تا همیشه دل من   بال خیالم باش        

     همچو رودی سرگردان بخروشم در همه شب
        تاتو ماهم باشی همه جا  روشنی راهم باش  

چشمه نورم باش تو چلچراغم باش        

                                                      نیلوفر زاهدی     

دست میکشم به گیسوان بلند شب

بر بال سفید ابر سوار می شوم

از چشمان ابی اسمان

دانه های بلورین اشک میچکد بر دامن اندوه گلها

        میبرد تا جویبار فراموشی غمی را که در دل داشت

از پشت جام پنجره  مینوشم هوای دلت را

                                                             نیلوفر زاهدی