بیا
  دست به دست من بده
  از اتش بگذریم
  ا ز سیل روان اشک می گذرم
  تو تکیه گاه من شو
  خود از کوه ها  می گذرم
  تو بال من شو
  هم چون پروانه گرد شمع وجودت
  دیوانه وار می پرم
  دل به دلم بده
  از رود بی کران زندگی
  این یکی را خودم به پایان می برم