بیا با سرانگشتانت

   نرم و اهسته

   اشکهای شوق را ازروی گونه هایم

                                    برچین

   ومرا به اوج خواستن هایم ببر

   سرود فرشتگان را برایم میسراید

   دستهای نوازشگرت

   اغوش گرم تو

   وسوسه بوسه را دردلم میاندازد

غزل غزل ترانه ماه و ستاره دارم

تنها توی دل خود عشق و فسانه دارم

در راه تو چه گویم نبودنت بهانه اس 

در غزل امروز راه  تو راهمیشه ادامه دارم

بغل بغل گل سرخ هدیه برای تو دارم

تمام بهانه های عالم را از دوری تو دارم

روز و شبم یکی شد از بیخبری عشقم

برای بوسیدن روی تو دلیل عاشقانه دارم

  وقتی می بینمت

  از سر شوق اشکم سرازیر می شود

                       
   چه شیرین است

             و در فرا قت چه شور می گریم

 

 باران می بارد و دلم از هوای تو پراز ملال

 تنها نشسته ام و از پشت این دیوارها

 صدای باران را بگوش می گیرم

 و اشک هایم صورتم را گلوله باران می کنند

 احساس م رقیق تر از این سیلاب  است که درجوی روان شده

 تا دلخوشی چند لحظه باید تامل کرد

 پیشانیم از سرمای شیشه یخ می کند و گونه ام داغ

 زن همسایه می انگارد

 من از عشق تو فلج شده ام

مرغ دلم را

       از قفس تن

               ازاد کن

  انتظار نبودنت راهی دشوار را پیمودن و

  به سرابی رسیدن است

  تا بودنت صبور نیستم و چشم دوخته ام

                       به زمان

                             به امدنت