---

---

 شب است و سکوت

  تنهایی  و پنجره

   ماه که غبارگرفته

 اتش همچون زنان کولی

 پای میکوبد و شعله اش نعره زنان

 تا اسمان می پیچد دودش در دل اسمان راه

 می یابد و دزدانه از نردبان بالا می خزد

 و بر دل پنجره سیاهی شب می نشیند

 دلم هم اغوشی ماه و ستارگان میخواهد

 و نگاه تورا که در  دریای ابی ان غرق شوم

 و اغوشی گرم

 دلم لبان خاموش میخواهد

 و فقط

 دستان جستجوگر

 اغوش بگشا اتش

 بسوزانم

در سرمای استخوان سوز زمستان
 به زیر سقف اسمانی تیره و تار
که اغوشم
به دنبال تن گرم تو چنگ میزد
دلم در بستر عشق خویش
غوطه ور بود در خون
  بی محابا
بی ترحم زدی در سینه ام دشنه
تو در نزد این بی دلان مردم
                               

 چشمهای مست تو

و نگاه سرد من

     دست های تو

              و تن عریان من

 زمستان می اید

 سر فصل اه من و بیداد تو

 دم زمانه سرد است

 و تو دوراز من

 دور..

 همچون اهی بر لب

 همچون مه

         در صبحدم

 همچون غبار

           در دوردست

 بگذار اتش درون سینه ام شعله ور بماند

                    بگذار تا ابد تنها در خیالم باشی