نیلـــــوفرصحـــــــــــــــــرا
نیلـــــوفرصحـــــــــــــــــرا

نیلـــــوفرصحـــــــــــــــــرا

لبخند

 

شب از نیمه گذشت

چه دلم برایت تنگ است

چشم در انتظار لحظه ها

شب به سحر نزدیکتر شده

                 یا که صبح در راه است

گهواره خورشید را ببین تا سحر در دست من میجنبد

و لبخند مادرانه ام

در پی او میگردد

          چه دلم برایت تنگ است

یاد تو

 

سکه خورشید در قلک روز افتاد

جنگل هنوز خواب الود است

 چشمان سبزش با غمزه خورشید پلک  میگشاید

در  جاده فرعی گلهای رنگین

 زیر پای درختان به شادمانی روز به یکدیگر سلام میگویند  

زنبورها با بالهای زرین خویش گلها را میکاوند

 و انگار طعم خوش لحظه ها را در مسیر باد میجویند

ومن همچو پروانه دیوانه وار خاطرات تو را

دنبال میکنم

رطوبت کشدار جنگل بر تنم مینشیند

از ساق های برهنه ام بالا میرود و بر وجودم رخنه میکند

تن تب زده ام   خنک می شود

و می اندیشم که تو کدامین رازی

همچو جنگل عمیقی

همچو زمان صبوری 

همچو شب ناشناس و مرموزی

در من میپیچی همچو باد

و میلرزانی تنم را با نگاه اندوهگینت

  طوفان ی در دلم به پا میکنی  

چقدر  راه دشوار است و من

در نهایت به گرد خویش میگردم

مست خواهم کرد

    بزودی مست خواهم کرد

          با پاهای برهنه

از دشت وسیعی خواهم گذشت

           مست و خرامان

                با یاد تو

      به یاد تمام لحظاتی که

        در اغوش تو بوده ام

    در اغوش دشت خواهم دوید

به تمام کسانیکه دوستشان داشته ام     

             فکر خواهم کرد

      و قدم بر میدارم نرم و اهسته

      به تمام لحظات زیبای زندگی

          به تو خواهم اندیشید

          تمام لحظات قشنگ را

         به عریانی لحظه هایمان

      مست و خرامان خواهم رفت

        بزودی مست خواهم کرد

 

وقتی که میرفتی .......

وقتی که میرفتی

چشمانم را  بستم

تا جا ی پای تو را 

بر ساحل تنهایی خویش نبینم

وقتی که میرفتی     

چیزی درونم شکست

پنجره ها را رو به اینده بستم

با دلی شکسته و پر از عشق تو  

روبروی اینه نشستم

چشمهایم نگاه تو را داشت

و لب هایم بوسه های ترا

بلور اشکم  بغض ناگفته ها بود

                    در هنگام وداع

و لبخند پیروز تو  نقش بست

بر اینه خاطرم 

              وقتی که میرفتی

مرغ تنهایی

 

 این مرغ تنهایی مرا میماند

که چنان نقش زده بر دل تو

                       هنرمندانه

               گوش کن


       که چه میخواند مرا


                  به هزاران شاخه اویخته


                           انگار لانه دارد


                   در جنگل سبز


                                چشمان من و تو