دوستش بدار سخت دراغوشت  بفشار

چراغ ها را روشن بگذار

اسمان را برایش ستاره باران کن

ان کسی را که به جای من عشق می ورزی

و شبها بسیار گریه کن

نیستم تا ببینم اشک هایت را

عشق را به خانه دوست به تعارف بردی

و من اینجا بادیه نشین

تنهایی بی بار خویشم

دوستش بدار

سخت دراغوش بگیر

عشق بی رنج و بی ریشه را