هر چه منتظر شدم به زیر بار ترس

چه شب ها در سکوت

چه روزها به شب

وهر شب  م به تب

هذیان گوی نام تو

به دردی بس عبث

هجوم سیل اشک

که مهلتم نداد بر عبور گاه گاه تو

قدم زنی به سر زمین  دل

به سر کنم حجابی  از حریر

بر حریم عشق

ز منظر نگاه غریب پر فریب تو

                                             نیلوفر دیماه 91    

نگاه کن
همه به میدان امده اند
برای کشتن دل هایمان
بزیر آی
هان ای عاشق
ببین به خاک افتاد
ان قلبی که برایت
سالها می طپید
و اینک
نگاه سرد تو
از ان بالا
به این پایین
همچون نگاه پیروزمند سواریست
فاتح در میدان  

خواب که بودی امدم

از راه روهای هزار لای تاریخ  

به در امدم  

پلکهای بسته و پر خوابت را بوسیدم

و

قدم های خیس باران خورد ه ام را

ارام بر استان زمین

نرم و اهسته

بی صدا عبور دادم

حجم تن تهی از بودن خویش  را

وقتی خواب بودی

درمیان نیم لای در رها کردم

باد وحشی زمستان

خودسرانه به حریم من و تو

هجوم بیرحمانه ای داشت

اجاق سرد شد

دستان تو سرد شد

گونه های سرخ تو

زرد شدند

و من , ارام ارام از

درب همیشه باز گورستان

بیرون رفتم

دلی را که پر عشق بود و

 خاکستر هجران

بر طاقچه امیدش نشسته بود

هم چون طفلی یتیم         

              همان جا رها کردم

          نیلوفر - دیماه 91 به مناست تولد پدرم مردی فرا زمینی روحش شاد

تو بیا خونه من خالیه مثل دلم

  مهمونش بشو  

تو بیا تا بارون بباره برف بیاد 

 تاکم کمک بینمون حرف بیاد

تو بیا تو اتاق کوچیکه اطراق بکن

  تا ته کوچه باغ

           راهی به دلم باز بکن

تو بیاااا

                                    n.z