بی پناهان را به لب مرزهایشان می رانند

   و

رهایشان می کنند

 وقتی در اسارت قفس نشسته ام

 صدایی از گلویم برنمیاید

 حتی

 برای نالیدن

 گوشواره های گیلاسم

 از سرما یخ زده

 و حلقه عشق

 از دستم گم شده !!

 به مرز جنون راندی مرا تنها و سردر گم

                              ( نیلوفر زاهدی اذر 90)

موج خیال


 دریا می برد خیال من

 موج می شکند صدای من

 زمان من کی میرسد ز ره

 که جان دهم به راه تو

 می برد لحظه لحظه خیال من

 نفس نفس هوای تو

 باد میبرد وزان زمن

 شوق مرا به کوی دوست  

 چشم به غمزه _نگاه تو

 هر دم میزند یه ساز

 چشم دلم سپرده دل

 بر نگه دریاگون تو

 در کویر ذهن من

 شن های خیال تو

 برده شده  در کف _جویبار غم

 من کی توانم که بود

 در کنار یار خود

 زمان من کی میرسد زره

 دست دهم به دست او

 در حریم نیمه شب 

 بر حریر چشم تو

 بوسه زنم به راز شب

 سر بنهم به پای او

 دست کشد به موی من

 سرمه کشم به چشم خود

  خاک ره کوی دوست
                            ( نیلوفر زاهدی ) ابان 90

صبح زندگی

  • صبح بخیر
  • طلوع دوباره زندگی
  • درود بر نگاهت
  • که با چشمانم وقتی تلاقی میکند
  • برق نگاهت
  • قلبم را به هیجان زندگی وا میدارد

  من این جایم

  با چراغی روشن و افروخته بر راهت

  که بنمایی رخ

  من اینجا بس تنها یم

  شبم تاریک و ره گم کرده ام

  میان جنگل ادم و اهن

  بسی تنها میان جمع

  همچون شمعی نیمه و خاموش

  این جا

        تنهایم

 

من مثل یک پر در برابر بادم
  ازاد و رها
نرم و اهسته
می رقصم و می رقصم
و جشن میگیرم این ازادیم را
 و با پیراهن عشق گرم می شوم
دور از اغوش تو
 نیلوفر 5 ابان 90