دوستم این شعر نیست قطره قطره خون جگر است از این گویا تر؟

هر شب در خیابان های ذهنم قدم می زنم اندازه می گیرم وسعت رسیدن و حجم هوای عاشقی را وسعت کلام رسیدن را رسیدن قلب هایمان به یک دیگر را و هرگز این دو خط موازی هرگز شکسته نمی شود بین تو و من هرگز به هم نخواهند رسید در این دویدن های دقایق و باز هم سرم را بر شانه های تو می گذارم و اشک می ریزم دوست من