موج خیال

 دریا می برد خیال من

 موج می شکند صدای من

 زمان من کی میرسد ز ره

 که جان دهم به راه تو

 می برد لحظه لحظه خیال من

 نفس نفس هوای تو

 باد میبرد وزان زمن

 شوق مرا به کوی دوست  

 چشم به غمزه _نگاه تو

 هر دم میزند یه ساز

 چشم دلم سپرده دل

 بر نگه دریاگون تو

 در کویر ذهن من

 شن های خیال تو

 برده شده  در کف _جویبار غم

 من کی توانم که بود

 در کنار یار خود

 زمان من کی میرسد زره

 دست دهم به دست او

 در حریم نیمه شب 

 بر حریر چشم تو

 بوسه زنم به راز شب

 سر بنهم به پای او

 دست کشد به موی من

 سرمه کشم به چشم خود

  خاک ره کوی دوست
                            ( نیلوفر زاهدی ) ابان 90