ای کاش علف بودم

 

کاش من علف بودم

من اگر علف بودم سبز میشدم

انقدر که بوسه میزدم بر ساق های گل سرخ 

تا لبانم سرخ فام گردد از خون گل سرخ

 انقدر سبز که با وزش نسیمی برقص ایم

و خون در رگهایم کشیده شود تا ساقه

نازک قلبم من اگر علف بودم انقدر خم میشدم

تا شاهزاده رویاهایم خرامان  پا بر قلبم عبور کند

                 از سر تا سر دشت وجودم   

                            من اگر علف بودم

با بوسه ای بر نسیم لبخندش را برای خودم  

                                 ابدی میکردم 

              و اگر علف بودم هرز میشدم

تا مستی شبانه ام به گوش صبح برسد

انقدر سر سبز تا تمام دشت پر شود

                     ازعطرگیسوان افشانم

                                   انقدر سبز   

تا نگاه تو را به یادم اورد که همچون زمرد میدرخشد

اگر من علف بودم تا پشت در خانه  تو سبز میشدم

تا قدومت با نسیم پاییزی غبار نگیرد 

          و من اگر علف بودم  سبز بودم

با سبزی خود دشت را به وجد میاوردم

تا چکاوک ها در پناهم اواز بخوانند

من اگر علف بودم سبز بودم  سبز

تا ماه در شبهای مهتاب در میانم پنهان گردد

دختر خورشید با گیسوان بافته طلایی  اش  

                       تا شب به دنبالش بگردد.

                               من اگر سبز بودم